Milana Simić / PREOBLIKOVANO I PONOVO OSMIŠLJENO
Otvaranje: 26. fabruar u 19:00 sati
(26.02 – 15.03.2024)
U ponedeljak, 26. februara, u 19 časova, u Galeriji SULUV je otvorena samostalna izložba Milane Simić pod nazivom PREOBLIKOVANO I PONOVO OSMIŠLJENO. Izložba će trajati do 15. marta 2024 godine.
BIOGRAFIJA
Milana Simić rođena je 1995. godine u Prijedoru. Osnovne studije slikarstva završila je na Akademiji likovnih umetnosti u Trebinju 2019. godine, pod mentorstvom Save Pekovića. Završila je master studije na Akademiji umetnosti u Novom Sadu, na slikarstvu, pod mentorstvom Bosiljke Zirojević Lečić, 2021. godine. Članica je Saveza udruženja likovnih umetnika Vojvodine i Udruženja likovnih umetnika u Prijedoru. Izlagala je na brojnim kolektivnim izložbama u Srbiji, Bosni i Hercegovini i regionu. Do sada je imala dvanaest samostalnih izložbi. Učestvovala je na raznim aktivnostima vezanim za vizuelnu umetnost (kolonije, festivali, projekti, publikacije). U saradnji sa Kulturnim centrom „Lab“ u Novom Sadu, organizovala je 2020/2021. godine pet samostalnih izložbi mladih umetnika iz Srbije i regiona. Radno iskustvo stiče 2021/2022. godine u Muzeju savremene umetnosti Vojvodine, kao samostalna fotografkinja. Milanin umetnički rad odnosi se na istraživanje u polju slike, objekta, instalacije, fotografije i videa. Kroz preispitiivanje ličnog identiteta, analizira međuljudske odnose, društvene fenomene i odnos umetnika kao pojedinca prema sopstvenom okruženju. Materijal koji trenutno prevodi u umetnički jezik je tekstil. Živi i stvara u Novom Sadu.
„PREOBLIKOVANO I PONOVO OSMIŠLJENO“
“Kao glavnu tezu, u svojoj ekspanziji ideje o slikarstvu Milana nastoji da eleminiše eksces. Pronalaskom tkanine, koja postaje njen ključni element, sa sobom donosi tragove ljudskog prisustva i moralno preispituje naš stav ka materijalizmu. Prepoznavanje vizuelnih kvaliteta renesansnih draperija dovodi je do potrebe za izdvajanjem istih i kao ključni element stavlja ih u ram. Fokusirajući se na ritam vođen uticajem gravitacije, u sumornim „ravnicama“ tkanine odjevnih predmeta Milana svojim pristupom otkriva zanosne „doline“. Često primjetan zaleđen trenutak nasumičnosti, dozvoljava joj da izađe iz predvidljivosti i repeticije koju ovaj materijal nosi sa sobom. U toj nasumičnosti, aplicirajući pritisak, Milana puni sliku tačkama zarobljene potencijalne energije koja visi u drugoj dimenziji slike. Ova mreža tačaka je Milanin novi način slikanja. Njenom dinamikom dobija površine, linije, pravi ekspresiju i u konačnici komunicira sa publikom.”
Iz teksta o izložbi: Milan Kujundžić, vizuelni umetnik
GALERIJA
Fotografije sa otvaranja
SULUV RECENZIJA
Kao glavnu tezu u svojoj ekspanziji ideje o slikarstvu, Milana nastoji da eleminiše eksces. U tom procesu ona razdvaja materijalnost slike, te njena slika nije simbioza materijala, već njene sirove verzije u komplementarnom odnosu. Ti oslobođeni elementi više ne funkcionišu kao sredstvo kojim se upravlja, već kao gotovi, nezavisni elementi koji se takvi kakvi jesu koriste u svrhu umjetnosti. Oslobađanjem slikarskog rama od platna otkriva zarobljen prostor koji pruža mogućnost izlaska u treću dimenziju. Do tada nevidljivi prostor biva istaknut nasumičnim vezom tkanine oko rama. Milana koristi tu nesvakidašnju dinamiku sa već predodrađenim slikarskim ramom, koji mijenja svoju primjenu iz nosioca sadržaja u nešto na šta se sada sadržaj samo oslanja. Grubi, suvi ram, oštrih ivica u kontrastu sa prefinjenom, nježnom tkaninom gradi poetičan narativ dviju krajnosti. Zamjena za ram su drvene kutije koje Milana puni slojevima tkanina. Zarobljeni pritisak stranica kutije je ono što održava unutrašnju formu. Kutije podsjećaju na prozor, prolaz ili portal iz metafizičkog ka fizičkom prostoru. Pronalaskom tkanine koja postaje njen ključni element, sa sobom donosi tragove ljudskog prisustva i moralno preispituje naš stav ka materijalizmu. Prepoznavanjem fenomena kao što su hiper produkcija, brza moda i deponije tekstila, umjetnica se fokusira na korištenu odjeću i kroz taj čin pronalazi dijalog i put ka povezivanju izmedju sebe i zajednice. Fokusirajući se samo na oblik odjevnih predmeta koje Milana koristi, izuzetih iz ljudske upotrebe ostavlja sablasan utisak ljudskog kalupa. Upotreba tkanine varira, te u jednom prizoru vidimo eleganciju i uzvišenost tog istog ljudskog “kalupa”, dok u drugom osuđujemo materijalizam, ljudski karakter, odnos prema prirodi i sebi. Prepoznavanje vizuelnih kvaliteta renesansnih draperija dovodi je do potrebe za izdvajanjem istih i kao ključni element stavlja ih u ram. Težina, vrsta materijala, debljina, vez i boja igraju značajnu ulogu u slojevitosti slike i postaju važan faktor u odabiru tkanine. Fokusirajući se na ritam vođen uticajem gravitacije, u sumornim „ravnicama“ tkanine odjevnih predmeta, Milana svojim pristupom otkriva zanosne „doline“. U njima se prožima skriveni dijalog vođen na jednom kraju težinom tkanine i na drugom svjesno definisanim pritiskom. Ovom dinamikom Milana nas vraća na iskonske vrijednosti materije i pušta materijal da djelimično diktira ritam. Često primjetan zaleđen trenutak nasumičnosti joj dozvoljava da izađe iz predvidljivosti i repeticije koju ovaj materijal nosi sa sobom. U toj nasumičnosti, aplicirajući pritisak, Milana puni sliku tačkama zarobljene potencijalne energije koja visi u drugoj dimenziji slike. Ova mreža tačaka je Milanin novi način slikanja. Njenom dinamikom dobija površine, linije, pravi ekspresiju i u konačnici komunicira sa publikom.
Milan Kujundzic – Vizuelni umjetnik
