- 21. novembar – 10. decembar 2016.
Probe za martirijum/crteži Gorana Kneževića
Priđite bliže crtežima Gorana Kneževića. Nemojte da vas zbuni naziv njegovog crtačkog opusa. Martirijum je naizgled poznata reč koja u sebi krije mnoštvo skrivenih značenja. Pogledajte pre njegovih crteža, cikluse slika i grafika u leksikonima istorije umetnosti koji prikazuju brojne mučenike. Setite se Mantenje ili Dorea. A za nizove imena ranohrišćanskih mučenika ne bi vam bila dovoljna ni dva ovozemaljska života. Zastanite i ne očekujte odgovore odmah. Ostavite da istorija ispreda svoja nerazmrsiva klupka. I znajte da je možda uputnije da svoju pažnju usmerite ka narodnim baladama i spevovima u kojima se prepoznaju raznoliki oblici simboličkih i krvavih žrtvovanja u slavu građenja. Ali, zašto vas uvodimo u priču o zidanju i neimarima (osim što se na Kneževićevim crtežima nalaze, između ostalih, i neki nalik njima, sa svrdlima i čekićima u rukama – iako očito grade drvene krstove na kojima će biti razapeti mnogi!)?
Zato jer je u Sirmijumu pored velikog broja hrišćana stradao i Sveti Dimitrije mučenik, zajedno sa pet devojaka. Zato jer su u Dioklecijanovim kamenolomima u Fruškoj gori vadio vanredno lep kamen porfir crvene boje, zbog čega je isti vladar naredio četvorici fruškogorskih kamenorezaca da isklešu skulpturu boga Sunca sa četiri konja, iz jednog monolita. Zato što su kamenoresci to savršeno izveli, ali kada su dobili drugi zadatak od Dioklecijana, i kada su odbili da izvajaju kip Eskulapa, boga zdravlja, a već su izradili stubove i kapitele za hram, pobedila je ljubomora nadzornika. Zato što su hrišćani – rekoše oni Dioklecijanu, jer paganske bogove ne priznaju! Zato su četvorica majstora – Klaudije, Kastorije, Simpronijan i Nikostra zajedno sa mladim pomoćnikom Simplicijem, ne želeći da odaju tajnu i iznevere svoju veru, išibani i zatvoreni u olovne sanduke i bačeni u Savu.
Kasnije su sirmijumski vernici izvadili sanduke i položili ih u martirijum. Ova priča sačuvana u mnogobrojnim rukopisima naziva se Pasio sanctorum ljuatuor coronatoru. Crteži Gorana Kneževića približavaju nam ovu priču, dok mučenici na njegovim crtežima pronose veliki drveni krst, pripremajući tako, još jedno raspeće u nizu.
Mr Danilo Vuksanović
Goran Knežević
Rođen je u Vrbasu 1973. godine. Diplomirao je na Akademiji umetnosti u Novom Sadu 1997. godine kod profesora Slobodana Kneževića Abija. Kod istog profesora magistrirao je 2005. godine na odseku grafike. Od 1998. do 2003. godine radio kao saradnik na predmetu crtanje sa tehnologijom na Akademiji umetnosti u Novom Sadu. Od 2010. godine radi na Akademiji likovnih umjetnosti u Trebinju, Univerzitet Istočno Sarajevo, Republika Srpska, BiH, gde živi i radi. Samostalno je izlagao dvadeset puta u Novom Sadu, Vrbasu, Somboru, Subotici, Apatinu, Kragujevcu, Bileći, Trebinju i Temišvaru. Dobitnik je više nagrada za svoj rad. Učestvovao je na mnogim kolektivnim izložbama u zemlji i inostranstvu, kao i na brojnim likovnim kolonijama.
