27 – 29. jun 2014.
Koncept rada Slike nasilja- Studija slučaja V.Lj. je tako ukoponovan da bi se ostvarila komunikacija sa publikom. Objekti koji čine kompoziciju su postavljeni po shemi „ otvorenog dijaloga “ i u interakciji su sa „ pokretnim slikama “, koje su deo video rada „ Bez slike i reči “.
U „ međusobnom prebrojavanju “ objekti daju zbir koji odgovara broju šest. Šest je recimo u knjizi Otkrovenja „ Novog Zaveta “ povezan sa grehom. „ 666, on postaje broj zveri Apokalipse “ … Upotreba termina apokalipse je simbolično i govori o strašnim ljudskim stradanjima.
Objekti pojedinačno, sadrže masu od naslaganog kancelarijskog papira. Njihova simbolika jasno definiše brojne slučajeve porodičnog , vršnjačkog ili nekog drugog oblika nasilnog ponašanja. Osećaj prostora u kome su objekti poređani po dubini može se dovesti u vezu sa osećanjem scenskog prostora . Objekti su uvezani trakama na način kako se arhivska građa odlaže u depo. Za jedan od objekata karakterističan je crn povez. On simboliše priče i sudbine za koje ne postoji mogućnost nade. Dijametralno od ovog objekta postavljen je drugi, koji je povezan kontrastnom belom bojom i asocira na SVETLOST. Ostali objekti su uvezani trakama crvene boje koja ima stimulativnu moć. Hromatsko područje crvene daje specifičnu atmosferu koja utiče na emocije. Crveno je tu da zabrine, upozori i zapita… Takvi aspekti su značajni jer se radi o dokumentima koji doprinose sveopštem utisku naših čula .
Prostor artefakta je slika dokumenata ispunjena kolorističkim vrednostima koje manifestuju tri boje: belo, crno i crveno. Unutrašnji prostor je okvir jedne složene celine , sastavljen iz linija najraznovrsnijih osobina. U geometriji linija, to je slika jednog pravca koji je nastao kretanjem jedne tačke. Da bi postigao likovnost u izrazu koristim se tehnikom markiranja (intervencija bojom flomastera). Različitim formama linija iniciram likovne znakove, koji upućuju na socijalne aspekte psiholoških i duhovnih stanja. Taj „ pejsaž “ je slika- ekvivalent realnom prostoru, iz koga se kao društveni fenomen pojavljuju različiti oblici nasilja.
akademski slikar Zoran V. Cvetić
Zoran Cvetić
Rođen 1969. u Užicu.
Diplomirao slikarstvo na Akademiji Umetnosti u Novom Sadu 2004. u klasi profesora Jovana Rakidžića.
Kao student Akademije Umetnosti u saradnji sa Gradskom galerijom u Užicu inicirao izložbu Oni koji dolaze, koja i danas utiče na afirmaciju užičkih studenata na umetničkim akademijama i fakultetima.
Radio na restauraciji, konzervaciji i oslikavanju priprate u crkvi Sveti Đorđe u Užicu (1999-2000) .
Radio na restauraciji, konzervaciji i oslikavanju priprate u Sabornoj crkvi u Šapcu (2001-2002).
Saradnja u izradi murala sa kolegama Dušanom Starčevićem i Vladanom Terzićem, kao i nekoliko samostalnih rešenja za murale ( mural za Omladinski internet klub, lokacija Megdan u Užicu…).
Izrada zaštitnih znakova i grafičkog dizajna.
Učestvovao na nekoliko slikarskih kolonija i izlagao na više grupnih izložbi (VIII Međunarodni bijenale umetnosti „Minijature “- Gornji Milanovac 2006…).
