BVBK (Graz) / Novi Sad – entrashed a work in progress with environmental sustainability - Open Gallery
Otvaranje: 10. maj 2019. 20 časova
(6 – 10. maj 2019.)
Od ponedeljka 6. maja, SULUV će u svojoj galeriji ugostiti umetnike iz partnerskog udruženja vizuelnih umetnika BVBK i arTTension iz Graca, gde će biti održana radionica u trajanju od 5 dana pod nazivom Novi Sad – entrashed a work in progress with environmental sustainability – Open Gallery. Radionica će biti realizovana kao otvoreni studio kojem mogu da se priključe svi zainteresovani umetnici, posetioci galerije i ostali, koji žele da učestvuju u stvaranju zajedničkog umetničkog dela koje preispituje ekološke teme, recikliranje i upotrebu otpada u umetničkom istraživanju. Radionica će trajati od ponedeljka, 6. do petka, 10. maja. U petak, 10. maja, u 20 časova biće održana završna prezentacija radova nastalih tokom radionice.
Učesnici radionice:
Gerhard Flekatsch, vizuelni umetnik
Armin W.Nimra-Ruckerbauer, vizuelni umetnik i predsednik udruženja vizuelnih umetnika BVBK Graz
Abdul Masoud, vizuelni umetnik i predsednik udruženja Arabic Austrian house for art and culture, predsednik udruženja Global Calligraphy Vienna, direktor Vienna Calligraphy Center, kurator galerije Rearte Gallery Vienna
Elisabeth Ledersberger-Lehoczky, vizuelna umetnica i kuratorka KUNSTHAUS LAA an der Thaya
Adrien Ujhazi, studentkinja Master studija Akademije umetnosti u Novom Sadu
Nemanja Milenković, student Akademije umetnosti u Novom Sadu
Sara Masnikosa, studentkinja Akademije umetnosti u Novom Sadu
Jelena Bursać, studentkinja Akademije umetnosti u Novom Sadu
Svi zainteresovani posetioci
Više o konceptu gostujućih umetnika:
Art is going to recycle rubbish! Collecting waste and turning it into art is a powerful expression that refers to the problem of our throwaway society. The ecological situation in Novi Sad is discussed and the creativity of the artists is demanded.
The “work in progress” in the “Open Gallery” SULUV is an exploration of the city of Novi Sad. Reflection, which waste is where visible, is followed by transformation to art. This process is presented digitally in the internet.
Aim of the art action is the sensitization of the public. We consistently question what happens to waste. The artistic exploration purely with this recycled material creates art in a “work in progress” in the Gallery SULUV.
Specifically, it is about creating objects and teaching content. Output and basic material is waste. This waste is collected in Novi Sad, the place of discovery will be documented and a context to life situation is created. In the gallery a collective artwork of all participants will come into being. Art creates a form of expression that directs the view of the everyday life, questions it and subsequently stimulates thinking. The “Open Galery” is designed to be participatory and low-threshold.
During the process of “work in progress” with “live experience“ visitors, guests, street passengers are invited to follow the artistic design process in the gallery Suluv. The gallery is open during the working hours, thus creating space for discussion.
The process, how waste is transformed into art, is documented. Up-to-date pictures, the progress of the “work in progress” will be placed online every day and posted on the website of the galery SULUV.
Cooperation of SULUV / arTTension and the BVBK.
GALERIJA
Fotografije sa otvaranja
SULUV RECENZIJA
Smeće je arheološki sloj koji ostavljamo
Sonja Jankov
Kada se pri kopanju rute metroa u gradu naiđe na ljudske ostatke, policija i arheolozi su prvi koji dolaze da izvrše uviđaj. Ukoliko se ispostavi da su ostaci arheološki nalaz, svi radovi prestaju dok se lokalitet ne istraži jer je uvid u prošlost ljudskog roda jedan od načina da dođemo do odgovora na pitanje našeg budućeg postojanja. Najbogatiji nalazi su locirani uz proširene obale reka, to jest u njihovim nekadašnjim tokovima, ali svakako i ispod njihovih današnjih tokova, zbog čega su nedostupni za istraživanja. Tako se jedno još neistraženo praistorijsko nasleđe nalazi ispod Dunava kakvog ga danas znamo. Noviji slojevi istorije su nicali po gradu pri sanaciji nekih zona – u Ulici Vojvode Bojovića, u dvorištu Akademije umetnosti, u Katoličkoj porti. Mnogo starije nasleđe je dublje ispod grada i, kao i u slučaju onoga što je ispod toka Dunava, najverovatnije neće nikada biti istraženo jer je nemoguće izmestiti ili prekopati ceo grad. Ipak, u svim gradovima je otkriveno dovoljno slojeva da se može zaključiti da gradovi počivaju na višeslojnim grobnicama koje su nastajale tokom vekova. Jedan od takvih gradova je i mitologizovana Troja za koju se još u Homerovo vreme znalo da je imala devet slojeva, to jest da je tadašnja Troja u stvari bila deveti grad na temeljima prethodnih osam koji su bili spaljivani.
Pri arheološkim iskopavanjima, nalaze se brojni predmeti za koje se ne može sa potpunom sigurnošću tvrditi čemu su služili. Činjenica da su preživeli stotine hiljada godina im neminovno daje neku mističnu i religioznu auru, ali su oni u suštini mogli biti predmeti koji su se svakodnevno upotrebljavali, poput tanjira. Ljudi koji su ih koristili možda uopšte nisu imali nameru da ih sačuvaju, tako da preživljavanje ovih predmeta do danas može biti čista slučajnost, a ne nužno u vezi sa njihovom svrhom u zagrobnom (večnom) životu tadašnjih pokojnika. Kada razmišljamo o današnjem društvu i onome što ostavljamo za arheološka nalazišta kroz hiljade godina, ni mi nemamo baš najjasniju predstavu šta će preživeti do tada. Ali jedno je sigurno: preživeće otpad. Teško razgradiva plastika, sporo razgradive metalne legure, minimalna radioaktivnost koju zrače električne mreže i uređaji, a koja opet menja pejzaže i ostaje u njima pet miliona godina. Upravo je otpad bio glavni materijal i artefakt na koji su se fokusirali umetnici iz Graca (Gerhard Flekatsch, Armin W.Nimra-Ruckerbauer, Abdul Masoud, Elisabeth Ledersberger-Lehoczky) i Novog Sada (Adrien Ujhazi, Nemanja Milenković, Sara Masnikosa, Jelena Bursać).
Najveći korpus materijala su sakupili upravo u blizini Dunava, gde su i latentna areheološka nalazišta. Sav nađeni materijal su klasifikovali u grupe prema lokaciji na kojoj su ga našli i tako ga i izložili u galeriji. Pored toga, ceo proces pronalaženja i izlaganja materijala je bio foto-dokumentovan, što je takođe bilo uključeno u postavku. Centralni segment postavke je činila viseća instalacija, koja je poput skeleta kita u nekom Prirodnjačkom muzeju visila sa tavanice galerije na dohvat ruke posetilaca. Ta instalacija je takođe obuhvatala otpad, izložen u ribarskoj mreži. Radionica i izložba su ovim postupkom imale za cilj da ekološki osveste posetioce, pozivajući ih da doprinesu izložbi donošenjem sakupljenog otpada, čime bi im se upravo otorile oči za ovaj sloj civilizacije koji ostavljamo budućnosti. Dok su ovi predmeti bili reciklirani u umetničku postavku, na hiljade je istih predmeta razbacano po tkivu grada i njih će možda tek neki arheolozi u budućnosti klasifikovati na isti način kao što su ih sada izložili umetnici. I možda će se upravo ti arheolozi pitati čemu su služili ti, mahom plastični, predmeti, a neće im pasti na pamet da je u pitanju obično smeće koje nismo znali da adekvatno odložimo ili recikliramo. Možda će se pitati da li su ti predmeti bili korišćeni u nekim obredima i od kojeg su značaja bili za zagrobni život naše zajednice. Iz današnje perspektive, kada su ti isti predmeti u pitanju, najvažnije je osvešćivanje o štetnosti koju otpad može imati i o tome da nas može stajati glave, kao cele jedne vrste, ali i kao svih vrsta i celokupnog života na Zemlji koji je drastično pogođen zagađenjem koje stvara proizvodnja smeća.
