Ljubomir Vučinić / R O M A N T I C_RAW
Otvaranje: 21. oktobar u 19:00 sati
(21.10 – 08.11.2024)
U ponedeljak, 21. oktobra, u 19 časova, u Galeriji SULUV, je otvorena izložba Ljubomira Vučinića pod nazivom R O M A N T I C_RAW. Izložba je trajala do 8. novembra 2024. godine.
BIOGRAFIJA
Ljubomir Vučinić / 1956 /
Na Akademiji umetnosti u Novom Sadu završio osnovne i magistarske studije grafike sa temom OTPOR-OTISAK i grafičkom mapom ZBIJENO_ izabranom temom iz predmeta Vizuelna kultura. Od 2005. do 2021. godine bavio se pedagoškim radom na istoj instituciji u zvanju profesora za uže stručnu oblast crtež. Ljubomir Vučinić je zastupljen na selektivnim i kustoskim izložbama koje prezentuju savremenu likovnu scenu Srbije u zemlji i inostranstvu , učesnik je u relevantnim nacionalnim projektima, nagrađivan je nacionalnim nagradama i priznanjima za autentičan doprinos likovnoj umetnosti.
R O M A N T I C_RAW
Pozni personalni/piktoralni romantizam
Nova serija slika velikog formata, 250cm visine sa 70 cm širine, upućuje na promišljanje o sadašnjem vremenu kroz esencionalno romantično/ emotivan način koji je u vizibilnoj suprotnosti sa mogućim/nadolazećim distopijama; ujedno traga za drugačijim putanjama koje još nisu napravile oštećenja u okruženju kakvo danas poimamo. Slike su stvorene direktnim emotivno ekspresivnim kontaktom sa sirovim,neobrađenim_raw,lanenim platnom. Vizibilitet realizovanih slika označava samo fragment emocionalne inteligencije nesputane i rasterećene od zadatka projektovane promocije.
GALERIJA
Fotografije sa otvaranja
SULUV RECENZIJA
Francuski filozof Žil Delez, u svom filozofskom okretu od teorije teksta, odnosno u raskidu sa teorijom označitelja koji uvek upućuje na drugog označitelja u beskrajnom intertekstualnom tkanju koje se u krugovima širi oko (praznog) središta, ukazuje na liniju bekstva. Na takvoj liniji uvek postoji izdaja koja je uslov subjektivacije, odnosno permanentnog postajanja. Na primer, Delez se zalaže za manjinsku književnost – onu koja uspeva da izmakne dominantnim značenjima – za Kafku, na primer. Serž Hajn ukazuje da za Deleza: „Biti izdajnik vlastitog pisanja uključuje pisanje protiv bilo kakvog stabilizirajućeg osećaja identiteta i drugih modernističkih kategorija i granica”. Umesto označiteljskog režima, koga naziva ekonomijom prevare (kao kod kopija), Delez predlaže „drugi režim znakova, poput druge kartografije: strasni ili subjektivni režim, veoma različit od označiteljskog režima“ (kao kod simulakruma).
„Poimamo mali paket znakova, mali blok znakova, koji ide po neograničenoj pravoj liniji i na njoj obeležava niz procesa, dovršenih delova, od kojih svaki ima početak i kraj […] Umesto endogene sile koja obavija sve, postoji odlučujuća spoljna prilika, odnos sa spoljašnjošću, koji se pre izražava kao emocija nego kao Ideja, napor ili delo pre nego imaginacija. Umesto središta značenja, postoji tačka subjektivacije koja predstavlja početak linije, i u odnosu na koju se sačinjava subjekat iskazivanja, pa zatim subjekt izkaza, slobodan za ono što iskaz ponovo daje od iskazivanja […] Tu izdaja zamenjuje prevaru” – tvrdi Delez
Ljubomir Vučinić jeste u najmanju ruku prevratnik, umetnik koji koristi delezovsku liniju bekstva kako bi pronašao tačku iz koje kreće sopstvena, emocionalna i strasna subjektivacija. Između romatike i grubosti nalazi se duga linija otpora, zahtevi tela, kretnja i ritma (muzičkog i prostornog), ludog kolorističkog spektra, slobode i beskompromisne i uvek nove autentičnosti.
Platna velikih dimenzija, u ovom slučaju naglašeno vertikalnih, predstavljaju neposredan otisak likovnog delovanja, odnosno nekakve vrste emocionalne inteligencije kojoj se autor, po sopstvenom priznanju, s punim poverenjem prepušta. Slike su u tehničkom ili izvođačkom smislu, paradoksalno, bliske primarnom slikarstvu koje teži da izbegne svaku vrstu tehnike i/ili alata. Umetnik stvara rukama, savlađuje otpor grubog platna, istovremeno gradi sliku i oslobađa sebe za sebe, e da bi pokazao da je tu i za druge (možemo li posredno izvesti liniju koja stvara autoportrete?).
Kako autor sam tvrdi, njegova linija (bekstva) jeste nesputana i rasterećena od očekivanih ili logičnih projekcija kontinuiteta, otima se tumačenjima, značenjima i kategorizacijama. A ipak, komunicira sa publikom na različitim nivoima. Možda su upravo zato muzički termini adekvatniji da objasne efekat trenutnog i intuitivnog razumevanja jedinstvene i jednostavne poetičnosti Ljubomira Vučinića.
Lidija Marinkov
