Rastislav Škulec / Mali ogledi iz marljivosti - privremene slike i slike za druge ljude
Otvaranje: Ponedeljak, 17. april 2023. 19.00
(17 – 28.4.2023)
U ponedeljak, 17. aprila, u 19 časova, u Galeriji SULUV, biće otvorena izložba Rastislava Škuleca pod nazivom „Mali ogledi iz marljivosti – privremene slike i slike za druge ljude ”. Izložba će trajati do 28. aprila 2023. godine.
Posle dvadeset pet godina rada u polju skulpture i prostorne instalacije, poslednjih godina sam se okrenuo prvenstveno slikarstvu. Moje shvatanje slikarstva je bliže shvatanju instalacije nego klasičnom slikarskom izrazu. Slike koje stvaram su pre svega privremeni konstrukti izgrađeni od niza samostalnih monohromatskih bojenih površina koje se mogu na razne načine sastaviti uvek na neki drugi način i u drugačijem rasporedu, što zavisi od velčine povšine raspoloživog prostora. Sam proces nastanka ovih instalacija počinje daleko od društvene vreve i lične životne drame potencijalnog gledaoca i bilo kakvog društvenog angažmana mene kao autora u vidu svakodnevnih kolaža i slika na papiru sabranih u ciklus „Mali ogledi iz marljivosti“. Daljоm razradom ovi eskapistički izkazi prerastaju u slikarske instalacije konstrukata građenih od niza monohroma istih dimenzija u vidu svojevrsnih privremenih slika koje egzistiraju kao nedeljivee celine samo u procesu same prezentacije u galerijskom prostoru. Pored tako koncipiranih slikarskih konstrukata dešava se da neki od njih prerastaju u polihromne geometrijske celine kao samoоstalne kompozicije. Ovakvi radovi se svrstavaju u ciklus pod nazivom „Umetnost za druge ljude“. Sve zajedno ovi radovi su svojevrsna pohvala eskapizmu kao osnovnom stavu mog trenutnog umetničkog angažmana.
Autor
BIOGRAFIJA
Rastislav Škulec (Lug, 1962), završio je Akademiju umetnosti – slikarski odsek u klasi profesora Jovana Rakidžića 1989. godine. Član je SULUV od 1989. Jedan je od osnivača novosadske društvene organizacije „Žuta kuća“, 1988. godine. Godine 1990. zajedno sa Zoranom Pantelićem osniva umetničku grupu Apsolutno skulpturalno koja kasnije prerasta u Asocijaciju Apsolutno. Godine 1996. gubi interes za izlaganje i prekida saradnju sa Asocijacijom Apsolutno. Tokom perioda 1996-2000,godine radi na projektima i akcijama pretežno konceptualnog karaktera osnivanjem pseudo grupe „Apsolutno frakcija“ čija aktivnost nije bila vezana za izlagačke prostore i galerije. I dalje se intenzivno bavi skulpturom slikarstvom i crtežom Na umetničku scenu se vraća 2000. godine samostalnom izložbom skulptura u galeriji „Zlatno oko“ u Novom Sadu. Učestvovao je na brojnim likovnim kolonijama od kojih su najznačajnije Vajarski simpozijum „Terra“ u Kikindi 1993.godine. U Vršcu, 2005. godine učesrvuje u radu likovne kolonije „Likovni susreti – Tragom Paje Jovanovića“, gde izvodi skulpturu za javni prostor. U Apatinu 2008. godine izvodi veliku skulpturu za javni prostor. Od 1986. godine učestvovao je na nekolio stotina kolektivnih i više desetina samostalnih izložbi u zemlji i inostranstvu. Radi kao likovni pedagog u OŠ „Veljko Petrović“ u Begeču i u OŠ „Miroslav Antić“ u Futogu.
Nagrade: 2015. “ Nagrada K.M Lehotski“ Galerija Zuske Medveđove Bački Petrovac i Bijenala slovačkih umetnika u Srbiji za najbolju izložbu u periodu 2013-2015; 2017. Nagrada za likovnu umetnost „Sava Šumanović“; 2022. Otkupna nagrada Bijenala Likovna jesen 2022.
GALERIJA
Fotografije sa otvaranja
SULUV RECENZIJA
Sunčica Lambić Fenjčev
Mali ogledi iz eskapizma
Zasnivajući i nadovezujući nova umetnička istraživanja poslednjih godina na temeljima prethodne umetničke prakse koja potiče od kraja osamdesetih i kulminira tokom devedesetih godina, najviše u poljima skulpture i prostorne instalacije, u periodu izrazitog pluralističkog i polimedijskog karaktera umetnosti, Rastislav Škulec se na ovoj izložbi predstavlja slikama, odnosno zidnim instalacijama u kojima prepoznajemo njegov naglašeno individualni pristup i tendenciju ka konstantnim inovacijama u stvaranju umetničkog dela. Jer, čini se, da je kod Škuleca akcenat upravo na stvaranju, kreaciji, misaonim i manuelnim procesima koji se ne iscrpljuju u prividnoj konačnosti prikazanog dela na izložbi. Kao što ih u samom nazivu izložbe umetnik naziva „privremene slike“ upućujući na plastičke jedinice, nezavisne, samostalne, uglavnom monohromne površine koje naizgled neobaveznom igrom ili kompleksnim mentalnim procesom mogu, umetnikovim „marljivim“ radom, kreirati uvek novi raspored, novu misao, novo značenje, novu celinu, koja se može sklopiti ili rasklopiti na uvek drugačiji, različit način. Kao i u svojim skulptorskim radovima i instalacijama ranijeg perioda, umetnik se i ovde samim delom i njegovim narativnim naslovom obraća posmatračima, ali preispituje i sopstvenu umetničku akciju i mogućnosti njenog sagledavanja u okviru rutinski definisanih obrazaca odnosa umetnik – umetničko delo – posmatrač. U polazištu Škulecovih promišljanja o umetnosti i umetničkom činu možemo nazreti odjeke fluxusa, minimalizma, konceptualizma, arte povere, ali postavljene na novim osnovama kroz subjektivna promišljanja i umetnički metod i postupak, kao i u drugačijem kontekstu. Po sopstvenim rečima, Škulecovo shvatanje slikarstva je bliže shvatanju instalacije nego klasičnom slikarskom izrazu. Umetnik zidnoj instalaciji postavljenoj na izložbi prilazi gotovo na skulptorski način, gradi je deo po deo, postavljajući, menjajući ili oduzimajući oslikane površine različitih bojenih polja, direktno u prostoru, odnosno na zidu, u zavisnosti od mogućnosti koje mu pruža određena zidna površina. Ovi pojedinačni elementi u datom prostoru deluju kao jedinstvena, kompaktna, polihromna geometrijska celina jedino tokom same prezentacije u izložbenom prostoru odnosno tokom trajanja izložbe. Nakon toga ona se razgrađuje, svaki element nastavlja samostalno postojanje do nove situacije gde će umetnikovom spekulativnom akcijom biti povezan u novu kompoziciju na drugačiji način u odnosu na prostor u kojem će privremeno koegzistirati i u odnosu na umetnikovu trenutnu refleksiju. Kao i u skulpturi i kod ovih zidnih instalacija prostor igra bitnu ulogu u kreiranju umetničkog dela, on je integralni element ove instalacije i to ne samo prostor zida već i prostor koji povezuje umetničko delo i umetnika sa jedne strane i prostor koji povezuje umetničko delo i posmatrača sa druge. Sagledavajući aspekte Škulecovog rada predstavljenog na izložbi uočavamo preplitanja različitih principa i elemenata koji se tiču ne samo prostornih odnosa već i specifične temporalnosti uslovljene efemernim trajanjem instalacija postavljenih na galerijskom zidu, kao i diskretni društveni angažman. Još od devedesetih godina u našoj umetnosti je prisutan takozvani aktivni eskapizam, koji kod Škuleca postaje deklarativni umetnički angažman, jer po njegovim rečima, radovi na aktuelnoj izložbi jesu njegova „svojevrsna pohvala eskapizmu“. Iako definisan kao beg od stvarnosti prisutan u umetnosti naročito tokom traumatičnih društvenih potresa kojih je naša istorija poslednjih decenija prepuna, eskapizam se smatra i vrstom subverzije, reakcije, suprotstavljanja umetnika egzistencijalnoj realnosti kroz umetničko stvaralaštvo. Škulec svojim „Malim ogledima iz marljivosti – privremene slike i slike za druge ljude“ istovremeno provocira i poziva posmatrače da zajedno sa umetnikom prihvate igru i uđu u njegov duhovni i misaoni svet oslobođen stereotipnih značenja i relacija, kao i svakodnevnih društveno-političkih manipulacija i ličnih problematika i tenzija.
