Milica Panić / Materia Prima
2 - 13. septembar 2019.
(2 – 13. septembar 2019.)
U ponedeljak, 2. septembra, u 20 časova, u Galeriji SULUV biće otvorena izložba slika Materia Prima autorke Milice Panić . Izložba će trajati do 13. septembra 2019. godine.
“Serija radova pod nazivom Materia Prima obuhvata slike bogate teksture velikog formata. Sam naziv ukazuje na odabir (ne)slikarskog materijala koji koristim prilikom rada na slici. Zemlja je univerzalna tvar i prvobitni haos. Suprotnost je nebu kao pasivni princip aktivnom, kao ženski aspekt muškom. Taloženost naspram retke lebdeće prirode. Naziva se i Velikom Majkom ili Majkom Prirodom jer rađa sva živa bića. Likovni gest i odabir sirovog materijala zemlje, sa sobom nose univerzalnu simboliku pa se tako otvara mogućnost za bolju komunikaciju posmatrača sa slikom, i obratno. Eksperimentisanjem i primenom zemlje na svojim slikama, otkrila sam emotivnu snagu u grubosti, sirovosti i jednostavnosti materijala i u simbolici koju nosi. Spontani nanosi žive materije i njeno nagomilavanje na platno bude osećaj uzbuđenosti u iščekivanju finalnog produkta-slike-simbola. Slike su produkt čovekove nužnosti za stvaranjem, kao što smo i mi produkt Zemlje.”
Autorka
BIOGRAFIJA
Milica Panić rođena je u Zrenjaninu 1990. godine. Nakon završene gimnazije, upisuje slikarstvo na Akademiji umetnosti u Novom Sadu. Osnovne studije slikarstva završila je u klasi prof. Dušana Todorovića, a potom i master studije slikarstva pod mentorstvom prof. Vlade Rančića. Učesnik je nekoliko grupnih izložbi, i samostalnih izložbi. Član je udruženja SULUV. Nedavno je učestvovala u rezidencijalnom umetničkom projektu Cité Internationale des Arts u Parizu, gde je pariskoj publici predstavila svoj rad u vidu samostalne izložbe.
GALERIJA
Fotografije sa otvaranja
SULUV RECENZIJA
Slavica Popov
Milica Panić – Materia Prima
Radovi Milice Panić neguju specifičan postupak građenja slike koji svoje uporište pronalazi u slikarstvu enformela, umetničkog izraza koji je sredinom 20. veka tragao za drugim i drugačijim stanjem slike, za strukturalističkim tretmanom materije unutar slike u kojoj se govori o njenom stvarnom stanju, gde je odbačena forma i uvedeni neslikarski materijali koji su različitog kvaliteta i porekla.
Tokom studija, u potrazi za određenom nijansom braon boje, Milica Panić je prvi put nanela zemlju na svoja platna. Nešto što možda deluje i doživljava se kao slučajno u stvari je bilo neminovno, kao što neka biljka raste na određenom tlu, kada detinjstvo okružuje nepregledna Banatska ravnica i zemlja čini jedan od osnovnih elemenata odrastanja, sasvim je logiičan potez korišćenja te iste zemlje u slikarstvu, kao i potrebe da prirodnim elementom umesto pigmentom iskaže ono što je u tom trenutku htela. Vremenom je počela da otkriva mogućnosti i kvalitete ovog materijala u okviru stvaranja slike. Raznovrsni tipovi zemlje koje pronalazi u svom okruženju omogućili su joj da slike dobiju bogatu teksturu različitog kvaliteta, dok su pigmenti sve manje zastupljeni. Sama struktura slike odaje ekpresivnu energiju koja traži sve veći poligon pa otuda i težnja ka stvaranjem slika većeg formata. U njima sakuplja i sažima ogroman Banatski prostor nesvesno gradeći apstraktne kompozije. Ove kompozicije su poprimile slike predela viđenih očima neba koji često izgledaju nepojmljivi ljudskom oku i uvek im se iznova čudimo, a koji su pohranjeni u kolektivnom umu.
Zemlja je na početku bila boja, zatim materijal i na kraju predmet izučavanja. Bez pretenzija da ekološki osvećuje ona samo naglašava značaj materije od koje se sastoji naša planeta. U njoj pronalazi univerzalni organski materijal koji simboliše Majku Prirodu onu koja rađa sva živa bića, ali i onu u koju se sve nakon smrti vraća. Spontanim nanosima, prateći prirodno ponašanje materijala i uz pomoć različitih vremenskih uslova koji takođe utiču, otkriva i naglašava teksturu prirode, pronalazi lepotu u grubosti i jednostavnosti materijala koji je sposoban da izrazi kako kreativnu tako i svu emotivnu snagu. Iako izložba nosi naziv Materia Prima stavljajući tako akcenat na simboliku zemlje kao prvobitnog haosa iz koga je sve stvoreno, pojedinačno radovi ne nose nazive, pa je posmatraču dozvoljeno da subjektivno doživljava i tumači teksture i kompozicije unutar slike.
Radovi Milice Panić su na početku puta individuacije, u njima ona vodi jedan intiman dijalog i kroz njega stvarajući ona je u potrazi za sobom. Svaki korak na tom istraživačkom putu čini da ona sama pronalazi sebe i svoj stvaralački izraz kako bi njen rad postao celovitiji.
